Mir si unändlech truurig.

Ei Tag nach üsere Houptversammlig hei mir der Ernst Meier verloore.

Die Schreckensnachricht het üs aui troffe wie ne Blitz.

Der Ernst isch sit 1968 im Klub gsi und isch immer dert im Isatz gsi, wo Not am Ma isch gsi. Ob das i de verschiedene Stimme isch gsi oder aus Astimmer. Der Ernst het das aues eifach chönne u ou gärn gmacht.

„Es Rässes hei mer immer no gno“, die Wort si üs aune i Erinnerig, het doch das zeigt, wie gärn der Ernst ou ds Gsellige nach der Singüebig het gha.

Umso grösser isch jetz die Lücke wo entstange isch.

Ernst mir danke Dir vo Härze für aues wo Du i au dene Johr für üs gmacht hesch. Mir Bärgbrünneler wünsche Dir i Dim nöie Abschnitt nume ds Beschte.

De Aghörige wünsche mir viu Chraft u Zueversicht i dere schwäre Zyt.